Το γεγονός ότι τόσο οι πλούσιοι όσο και οι φτωχοί λαμβάνουν το ίδιο βασικό επίδομα δεν συνεπάγεται ότι η εισαγωγή του βασικού εισοδήματος θα έκανε τόσο τους πλούσιους όσο και τους φτωχούς πλουσιότερους από πριν. Το βασικό εισόδημα απαιτεί χρηματοδότηση. Εάν το βασικό εισόδημα απλώς προστίθετο στο υφιστάμενο σύστημα «φορολογίας-επιδομάτων», είναι προφανές ότι οι συγκριτικά πλουσιότεροι θα χρηματοδοτούσαν τόσο το δικό τους βασικό εισόδημα, όσο και αυτό των οικονομικά ασθενέστερων. Τούτο ισχύει ανεξαρτήτως του φορολογικού συστήματος, είτε ο συντελεστής φορολόγησης αυξάνεται, μειώνεται ή μένει σταθερός ανάλογα με το εισόδημα. Στην περίπτωση εισαγωγής του βασικού εισοδήματος από μηδενικής βάσεως, η μόνη προϋπόθεση προκειμένου να επωφεληθούν οι ασθενέστεροι είναι απλά οι συγκριτικά πλουσιότεροι να συνεισφέρουν περισσότερο από τους συγκριτικά φτωχότερους. Στις περισσότερες προτάσεις, πάντως, η εισαγωγή ενός βασικού εισοδήματος συνδυάζεται με την μερική κατάργηση υφιστάμενων επιδομάτων και φοροαπαλλαγών. Εάν η προτεινόμενη μεταρρύθμιση προέβλεπε απλώς την διάχυση των επιδομάτων που προορίζονται για τους ασθενέστερους σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, τότε προφανώς οι τελευταίοι θα έβγαιναν ζημιωμένοι. Όμως κανείς δεν προτείνει κάτι τόσο παράλογο. Στις περισσότερες προτάσεις που βασίζονται στην άμεση φορολόγηση, το βασικό εισόδημα αντικαθιστά μόνο όσα επιδόματα δεν προκύπτουν από εισφορές, καθώς και τις φοροαπαλλαγές ή φοροελαφρύνσεις, για τα χαμηλότερα εισοδήματα. Η άμεση επίπτωση στην κατανομή εισοδημάτων θα είναι μάλλον περιορισμένη, εφόσον το βασικό επίδομα διατηρηθεί σε χαμηλό επίπεδο. Ωστόσο, όσο αυτό αυξάνεται, τόσο θα αυξάνεται και η φορολογία εισοδήματος, με αποτέλεσμα την εντονότερη ανακατανομή εισοδήματος μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.