Το βασικό εισόδημα καταβάλλεται ξεχωριστά σε κάθε μέλος της κοινωνίας, και όχι σε κάθε οικογένεια ή τον αρχηγό αυτής, όπως συμβαίνει στα περισσότερα υφιστάμενα συστήματα διασφάλισης ελάχιστου εισοδήματος. Ακόμη όμως και αν το επίδομα καταβάλλεται ατομικά, το ύψος του θα μπορούσε να επηρεάζεται από την εκάστοτε οικογενειακή κατάσταση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κατά κεφαλήν έξοδα διαβίωσης μειώνονται αντιστρόφως ανάλογα προς τον αριθμό μελών μιας οικογένειας, τα υφιστάμενα συστήματα διασφάλισης ελάχιστου εισοδήματος χορηγούν με ένα χαμηλότερο κατά κεφαλήν ποσό τα μέλη ενός ζευγαριού παρά έναν ανύπαντρο. Η δίκαια και αποτελεσματική λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος προϋποθέτει, συνεπώς, ότι η διοίκηση θα μπορεί να ελέγχει την οικογενειακή κατάσταση και τις συνθήκες διαβίωσης εκάστου των δικαιούχων. Το βασικό εισόδημα, αντιθέτως, καταβάλλεται σε αυστηρά προσωπική βάση. Όχι μόνο υπό την έννοια ότι αποδίδεται σε κάθε μέλος της κοινωνίας ατομικά, αλλά και στο ότι είναι ανεξάρτητο από την οικογενειακή κατάσταση. Η οργάνωση ενός συστήματος βασικού εισοδήματος, λοιπόν, καθιστά περιττό κάθε έλεγχο των συνθηκών διαβίωσης και διατηρεί το πλεονέκτημα της δυνατότητας επιλογής μείωσης των εξόδων διαβίωσης μέσω συγκατοίκησης με άλλους. Ακριβώς εξαιτίας της «ατομικής» του φύσης, το βασικό εισόδημα τείνει να απομακρύνει τις παγίδες εξατομίκευσης και απομόνωσης και να προωθεί την κοινωνικοποίηση και την συμβίωση.