Μπορεί επίσης να υπάρξει μια στενότερη ή ευρύτερη αντίληψη ως προς το δικαίωμα συμμετοχής ανάλογα με την ηλικία. Ορισμένοι τείνουν να περιορίζουν το βασικό εισόδημα εξ ορισμού σε ενήλικες, συνδυάζοντάς το όμως με ένα καθολικό σύστημα παιδικής πρόνοιας, που μπορεί να συναρτάται από την ηλικία ή την οικονομική τους κατάσταση. Άλλοι νοούν το βασικό εισόδημα ως ένα δικαίωμα του ανθρώπου από την πρώτη ως την τελευταία του πνοή, και κατά συνέπεια το βλέπουν ως υποκατάστατο της παιδικής πρόνοιας. Στην περίπτωση αυτή, το ύψος του επιδόματος πρέπει να είναι ανεξάρτητο από την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας του παιδιού. Μάλιστα, ορισμένοι το θέλουν ανεξάρτητο της ηλικίας, κατά συνέπεια ισόποσο με αυτό τον ενηλίκων, όπως είναι στην περίπτωση του συστήματος μερισμάτων στην Αλάσκα. Εντούτοις, η πλειοψηφία όσων προτείνουν την ενσωμάτων των επιδομάτων των παιδιών στο βασικό εισόδημα, διαφοροποιούν το τελευταίο ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, ώστε το πλήρες εισόδημα να μην λαμβάνεται παρά με την ενηλικίωση, ή ακόμη αργότερα.