Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η άρση της δοκιμής , εγείρει ένα πραγματικό πρόβλημα κόστους, όχι τόσο εκ του γεγονότος ότι το βασικό εισόδημα δίνεται στους πλούσιους αλλά και στους φτωχούς, αλλά καθώς μέρος της σημασίας του είναι να εξασφαλίσει στους φτωχούς ισχυρότερα υλικά κίνητρα . Δεν είναι το μόνο πραγματικό  πρόβλημα κόστους σχετικά με τις προτάσεις του βασικού εισοδήματος. Ένα άλλο πηγάζει άμεσα από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τα περισσότερα υπάρχοντα εγγυημένα σχήματα ελάχιστου εισοδήματος, το βασικό εισόδημα προορίζεται να είναι αυστηρά ατομικό. Αυτά τα σχήματα συνήθως παρέχουν χαμηλότερο επίπεδο εισοδηματικής ενίσχυσης σε κάθε ένα από τα δύο μέλη ενός ζευγαριού , από ότι σε ένα μόνο πρόσωπο, ειδικά όταν λαμβάνεται υπόψη η επιδότηση κατοικίας , που  χορηγείται μερικές φορές ως ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα. Γιατί? Προφανώς επειδή είναι φθηνότερα κατά κεφαλήν να μοιραστούν ένα σπίτι, υλικά αγαθά (ηλεκτρική κουζίνα, πλυντήριο ρούχων, αυτοκινήτων, κρεβάτι) και ορισμένες υπηρεσίες (παιδική μέριμνα) με ένα ή περισσότερα άλλα άτομα , παρά να αναλάβει κάποιος το κόστος ξεχωριστά. Ο φθηνότερος τρόπος που καλύπτει ένα συγκεκριμένο ορισμό των θεμελιωδών αναγκών επομένως , περιλαμβάνει την παρακολούθηση της σύνθεσης των νοικοκυριών και την διαμόρφωση του κατά κεφαλή επιπέδου της εγγύησης εισοδήματος αναλόγως. Φυσικά, το επιστέγασμα του με προϋποθέσεις αυτού νοικοκυριού είναι ότι οι οικονομίες κλίμακας  αποθαρρύνονται, ψεύτικες κατοικίες ανταμείβονται και ως εκ τούτου έλεγχοι επί των ρυθμίσεων διαβίωσης των ανθρώπων απαιτούνται. Ένα από τα κραυγαλέα πλεονεκτήματα του βασικού εισοδήματος είναι ακριβώς ότι τα κάνει μακριά όλα αυτά. Άνθρωποι που συνυπάρχουν μεταξύ τους και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν κοινωνία εξοικονομούν στο κατάλυμα και τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά θα υπάγονται στα οφέλη των οικονομιών κλίμακας που ανήκουν. Ως εκ τούτου επίσης δεν θα υπήρχαν μπόνους για όσους προσποιούνται ότι ζουν χωριστά όταν δεν το κάνουν, και δεν χρειάζεται να ελέγξετε ποιος ζει πού και με ποιον.