Συνεπώς, το να δίνεις σε όλους αδιακρίτως, πλούσιους και φτωχούς, δεν αποβλέπει στο να βελτιώσει τη ζωή των πλουσίων. Ωστόσο, ως προς τους φτωχούς, υπάρχουν λόγοι να προτιμηθεί το βασικό εισόδημα από οποιοδήποτε άλλο επίδομα που θα βασίζεται στην εξακριβωμένη ένδεια του δικαιούχου; Ναι, για τουλάχιστον τρεις αλληλένδετους λόγους. Πρώτον, το το ποσοστό είσπραξης των επιδομάτων είναι υψηλότερο σε ένα καθολικό σύστημα σε σύγκριση με ένα σύστημα που βασίζεται σε επιδόματα προς τους ασθενέστερους. Τούτο διότι θα είναι ευρύτερα γνωστό το ποσό που δικαιούται έκαστος και ευλόγως η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα αμελεί να εισπράξει αυτό που δικαιούται. Δεύτερον, δεν υπάρχει τίποτα το ταπεινωτικό σε ένα επίδομα που δίνεται σε όλους αδιακρίτως με μοναδικό κριτήριο την υπηκοότητα. Δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο για επιδόματα, οσοδήποτε διακριτικές και αξιοπρεπείς είναι οι διαδικασίες χορήγησής τους, που προορίζονται για τους έχοντες ανάγκη, τους αποσυνάγωγους, τους ανίκανους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Από την οπτική γωνία του φτωχού, ένα καθολικό βασικό εισόδημα ενέχει αυτό ακριβώς το σημαντικό πλεονέκτημα, που είναι η έλλειψη κοινωνικού στίγματος. Η έλλειψη στίγματος επηρεάζει έμμεσα και το ποσοστό αυτών που θα ασκήσουν το δικαίωμά τους και θα προβούν σε είσπραξη του βασικού εισοδήματος. Τρίτον, η τακτική και αξιόπιστη καταβολή του βασικού εισοδήματος δεν επηρεάζεται από την τυχόν εξεύρεση εργασίας, όπως θα συνέβαινε στο ισχύον σύστημα (καταβολή επιδόματος ανεργίας). Έτσι αφαιρείται ένας παράγοντας αβεβαιότητας για τον άνεργο, ο οποίος προτιμά συχνά ένα έστω χαμηλό επίδομα, παρά μια αβέβαια εργασία. Το ισχύον σύστημα επιδομάτων ενίοτε ενισχύει λοιπόν, παρά καταπολεμά, την ανεργία, κάτι που οι κοινωνικοί λειτουργοί γνωρίζουν καλύτερα από τους οικονομολόγους.